Stijn StWtS Wuytens

Hold your horses!

Hold your horses!!

En op een keer ging het wel héél vlot bloedheet vooruit met die soldeerbout.

Was daar dan ook een “STOP-tune” die wat ingehouden vertelsels moest vertellen?

Over de rode draad bijvoorbeeld die de gerealiseerde verbinding weergeeft van StWtS-shirtdesigns (een zeepaard in zwart op wit) tot beeldende kunsten van een jonge student (een zeepaard in wit op zwart, Felix WtS).

Of mochten die elkaar inspirerende beelden inzichten geven in 3D-ontwikkelingen gecombineerd met het experimenteren van een voor me nieuwsoortige Tiffany-techniek?

Het betrof deze keer een niet-gevectoriseerde opbouw van een metalen kader-skelet, later losweg ingevuld door verschillende ronde glasfragmenten in allerlei kleuren. Met eigen resten van glasscherven, al had het in deze ook gepast geweest met écht zeeglas.

Of kan ik ook wat vertellen over het volgen van de blauwe draad in diezelfde hoofd-stroom-gedachten?

Want gelijktijdig met de opbouw van dit beeldend werk, legt de camera STOP-motion gewijs ook beeld per beeld een filmpje ervan vast.

Dat knipoogt dan leuk naar PP (Pietje Pierewiet) die, nu hij getekend heeft voor het grotere Marlin Music Movies, op eigen locatie naar exotische bestemmingen zoekt.

Was er het hoofd, het hart, de “staart” of de ziel met glazen pasmunt betaald?

Respecteert de mens die aangegeven STOP-tune voldoende door u wat kritische vragen voor te schotelen?

Ik vroeg me bijvoorbeeld af of het verzamelde plastic uit zee al een gerespecteerde zero-balance-waarde kreeg als recycleerbare grondstof?

Of was het eerder lokaal aandacht hebben voor het vasthouden van oppervlaktewater dat via natuurlijke verdamping de ontstane droogte moet herstellen in de kringloop van het water?

Of is de kanaalbodem wel diep genoeg uitgegraven nu er dankzij verhoogde bruggen een derde verdieping aan containerlading mogelijk is op de passerende schepen?

Kijk maar mee in de toekomst van deze aardige ontwikkeling.

Want als je dan toch zo’n podium, publiek of stream ter beschikking hebt: “Doe er dan wat mee!”

(19.08.2025)

Lees meer >> | 1 keer bekeken

Eindelijk vakantie! Daar moet een mens toch iets mee doen.

Alweer weeral een half jaartje aan de eene kant en een half jaartje aan de andere kant van de jaarwisseling voorbij. Samen maakt dat een heel jaar en is het dus tijd voor vakantie. Even kijken wat ik daarmee kan doen.

Een wandelingetje maken in het pas aangekochte stadsparkje bijvoorbeeld.

Al mooi voorzien van een houten pad dat knap boven de vijver uit loopt.

Een beetje hoog boven de vijver wel!

Waar is de vijver trouwens naartoe?

Een buurtbewoner, mooimaker, vroeg het zich duidelijk ook af en kon enkel een hoopje afval verzamelen uit die put. Er volgden meerdere hopen en ook de verroeste ijzerdraad was plots als bij toverslag verdwenen.

Maar nog steeds geen regen te zien.

Er moet meer water zijn uiteraard.

Regen, laat het regenen! Doe een dans!

Of ja, mogelijks loopt er ook geen water meer binnen via de gracht en zijn de sluizen onderkomen. Dat zou ook kunnen.

Een paar duidende kaarten van het gebied en een beheerstekstje later, blijkt dat er nog eerst beslist moet worden of er budget is voorzien … om? … een bever te lokken en deze aan te stellen als gebiedsbeheerder misschien?

Ik ben er van overtuigd dat die dit heel flink weet aan te pakken zodat er ook komende winter weer kleine Alpenwatersalamandertjes onder de voordeur door binnen kunnen komen sluipen om me een hartverwarmend bezoekje te brengen.

(31.07.2025)

Lees meer >> | 70 keer bekeken

Geitje nooit genoeg

Geitje nooit genoeg

Hoog in de bergen leeft deze geit.
Het dier loopt door het landschap en ervaart geen grenzen.
Het eet graag bloemen.
Soms lacht het en luistert naar die echo, op zoek naar een antwoord.

High up in the mountaines, there lives this goat.
It walks through the land, experiencing no boundaries.
It likes to eat flowers.
Sometimes it laughs and listens to that echo, in search for someone to answer.

Lees meer >> | 182 keer bekeken

MSM+WMA=MMM

MSM+WMA=MMM

Om aan te geven dat de samenwerking tussen het klankbord Mind Sound Music en de beeldverwerking van Wolkje Melk Animaties vanaf heden niet meer is.

MSM was al langer niet meer als afzonderlijk geluidsdragend label actief en ook WMA bracht onlangs pas na zeer lange tijd een stripalbum “re-la-si” uit.

De afstand tussen beeld en geluid werd met andere woorden te groot in de tijd.

Vandaar dat beide zintuiglijke verwerkingen makkelijker te vangen zijn in één uitvoerende beweging.

Hiervoor is vanaf heden gekozen voor Marlin Music Movies of MMM waarvan een eerste introductie te vinden is op vimeo.com/pietpier.

Het betreft trouwens een zeer vlotte en aangename samenwerkende overstap die al eerder zat aan te komen. Het is dan ook niet uitgesloten dat enkele fragmenten uit het verleden hun weg nog kunnen vinden naar het heden.

Lees meer >> | 515 keer bekeken

De maximale kromming van contactlijnen bij vlakglas

De maximale kromming van contactlijnen bij vlakglas

Een maximale ontwerpvrijheid zoeken die nog bij je materiaalkeuze past? Voor de toepassing van vlakglas in 3d stelt zich de vraag: hoe krom mogen de contaktlijnen tussen raakvlakken zijn?

We willen weten hoe ver de kromming mag afwijken tov de rechte snijlijn tussen de twee uiterste raakpunten van vlakken.

(Deze te bepalen kromming mag aan beide kanten van de snijlijn afwijken. De uitwijking tussen golvende toppen, zal dus twee keer zo groot zijn als de afwijking bij een enkele buiging. Zie figuur A: vergelijking c en 2c.)

Hierbij is in de eerste plaats de dikte van het vlakglas bepalend. Door gekromde snijlijnen tussen de raakvlakken te kiezen, zal er steeds een niveauverschil tussen de raakvlakken ontstaan. Dit niveauverschil wordt beperkt gehouden tot de helft van de dikte van het vlakglas: een factor ½.

In de tweede plaats zal de hoek (𝞪) tussen de raakvlakken bijkomend bepalend zijn. Hoe kleiner het hoekverschil, hoe meer de snijlijnen kunnen afbuigen, hoe loodrechter deze hoek, des te minder zullen deze krommingen hanteerbaar worden en dient er gewerkt te worden met een rechte raaklijn.

In de formule horen we de “sinus van deze hoek” te kennen.

Met deze twee factoren kan de maximale kromming van de snijlijn als volgt worden bepaald.

c = glasdikte / 2 sin (𝝰)     (fig A: mathematische symbolen verklaard)

Ik werkte dit uit aan de hand van een concreet voorbeeld: de latjeslamp (blauw). (fig B: foto lamp in opbouw)

&nbs

Lees meer >> | 753 keer bekeken

Van zwaardvis tot marlijn, een techniekcombi in vlakglas

Van zwaardvis tot marlijn,

een techniekcombi in vlakglas

In een vorige Blog(*) werd verduidelijkt hoe het mogelijk is om een bestaand beeld (van een symmetrische panterkop) te vectoriseren om het dan via een papieren maquette over te brengen tot een ruimtelijke figuur in vlakglas.

Deze ruimtelijke vrijheid in vlakglas met Tiffany heb ik nog een beetje verder afgetast door het toepassen van de combinatie “vectortechniek” samen met de “visschubtechniek” (**). Dit laat bijkomend toe om ook rondingen beter expressief te maken.

Het fantastische aan deze ontwikkeling is dat het bereiken van een vrije ruimtelijke figuur dus weer opnieuw minder begrensd is. Geen gebruik meer van mathematische formules en bijkomend ook iets minder beperking bij het toepassen van rondingen.

Zelf leek het me dan ook heel leuk om eens met een assymetrisch beeld van een zwaardvis (met één rugvin) als kleien voorontwerp te starten om uiteindelijk bij een marlijn (met een rugzeil) in vlakglas uit te komen.

Het was me geen makkelijke autodidactische opleiding, de weg van deze reis aan de werktafel zat vol met verzakkingen en kortere omwegen. Heel wat bijkomende moeilijkheden waren een uitdaging om de verloren geraakte tijd weer in te halen. Een vermoeiende concentratie van weken en maanden, enkel voor dit eene stuk.

Uiteindelijk ben ik wel heel blij dat ik het licht nog zag en plan voorlopig niets moeilijker meer. Misschien is het nu zelfs eerder eens tijd om bij wens van vragen een kopietje te maken van een eerder gemaakt glaswerkje. Ik hield immers steeds de plannetjes bij.

(Stijn StWtS Wuytens)

Met dank aan Karen W voor de opvolging op afstand en in tijd, aan Laura S voor de verscheidenheid aan ontknopingen, aan Rosie W voor de boekhouding en financiële oplossing en aan Felix W voor besprekingen en ook de zetting van de laatste, zijn vierde hand.

Tip: Een maquette vol rondingen, gemaakt met karton van ook 3mm dikte, zou de overzetting naar vlakglas wat eenvoudiger kunnen maken.

Wie het toch mathematisch wil aanpakken: de diepte van de uitgesneden kromming tussen twee raakvalkken d = glasdikte/sin(hoek raakvlakken). Wil je de raakvlakken ook laten kantelen dan kan je de glasdikte verdubbelen in de formule.

(*) "Vrije ruimtelijke beeldvorming in vlakglas", Blog.

(**) "Een eitje", zie publicaties: "20BLOGs>1k".

Lees meer >> | 643 keer bekeken

Vrije ruimtelijke beeldvorming in vlakglas

Vrije ruimtelijke beeldvorming in vlakglas

Al sinds mijn kennismaking met de kunstvorm “glas-in-lood” was het voornamelijk fascinerend om grotere ruimtelijke beelden in vlakglas te bewonderen waardoor ook snel werd gekozen voor de techniek van “Tiffany” die het mogelijk maakt om fijntjes te werken zonder brede voorgeproduceerde loodprofielen.

De eerste stappen naar dergelijke beelden konden ofwel gebeuren via tweezijdige symmetrie waarbij twee dezelfde “grondvlakken” evenwijdig verbonden zijn ofwel maakte ik gebruik van gekende geometrische figuren met hun eigen specifieke formules.

Dat de ruimtelijke vrijheid nu beperkt was, kon wat opgevangen worden door ofwel te experimenteren met de verbindingen van de symmetrische grondvlakken ofwel door nieuwe Tiffany technieken zoals de “rastertechniek” en “visschubtechniek” uit te proberen ofwel door op een mal te werken.

Een kleine duidelijke doorbraak naar vrije ruimtelijke beeldvorming vond ik pas wanneer een aangepaste formule van een schelp op plan werd uitgetekend om er dan via een papieren maquette een kopie in glas van te maken. Goed gelukt, maar wel nog beperkt in ontwikkeling door de noodzaak aan een “geometrische formule” en erg omslachtig door dit eerst te moeten uittekenen op millimeterpapier.

Gelijklopend zou de rastertechniek -maar dan met driehoeken ipv vierhoeken- via het vectoriseren van een bestaande ruimtelijke figuur finaal de juiste oplossing kunnen betekenen.

En ja, eindelijk lukte het me om een bestaand beeld (maar dat zou dus ook zelf op voorhand in klei geboetseerd kunnen zijn) doordacht met krijtlijnen in driehoeken te vectoriseren. Deze driehoeken kunnen dan elk afzonderlijk met een passer afgemeten worden om ze dan over te brengen op papier (en een genummerd kopietje er van op transparante film). Deze bekomen papieren driehoekjes worden ondertussen ook samengesteld tot een maquette. Als dat lukt, kan ook een glazen beeld gesoldeerd worden  door de plastieken kopietjes over te zetten naar vlakglas.

Dat er tijdens deze productie van het eindbeeld lichte aanpassingen nodig zijn, is evident. Maar een terugkoppeling naar de onderdelen van de maquette is dan wel nodig zodat je achteraf het hele ruimtelijke plan van het prototype kan bewaren.

Geen rekenwerk, formules of tekenprogramma werd hier dus gebruikt maar wel een serieus vermogen aan gefocuste technische doorzetting.

Hiervoor ook dank aan mijn kinderen Rosie en Felix voor de interesse, het bespreken, de raad en een handje hulp bij het stabiliseren tijdens het solderen. 

(Stijn Wuytens)

Lees meer >> | 814 keer bekeken

Condensvrij tussen dubbel glas, hoe doe je dat?

Je plaatst je zuivere werk tussen 2 glasplaten van dezelfde afmeting.

Vervolgens sluit je alle zijdes behalve de onderst 366 keer met een goede, sterke plastic tape die vochtwerend is en niet kan 'ademen'.

Hierna kan je voorzichtig een zoutlaagje aan de beide zijdes van de onderrand aanbrengen.

Ook deze onderrand wordt dan op dezelfde manier dichtgetapet als de andere zijdes.

Let uiteraard op dat je je werk bij het vertikaal plaatsen niet meer draait zodat het zout enkel op de onderrand blijft liggen.

Het werk insluiten kan in een alluminium U-profiel of desgepast in een daarvoor voorzien raamkader.

Gegroet, Stijn StWtS Wuytens

Lees meer >> | 926 keer bekeken

De stilte van een gemiddelde topprestatie

De stilte van een gemiddelde topprestatie

Ja, het kon nog eens. Ik dacht dat ik er nu misschien wel klaar voor was. Het was immers omzeggens weer meer dan 10 jaar geleden dat ik er nog eens wat aandacht aan liet besteden: een ballotage van deze site waar de creatieve honger een verwerking maakt van allerlei opgedane indrukken.

Vorige keer behaalde ik een gemiddelde van 1,9/5, wat al een aardige start is voor een beginner. En jawel, na nauwgezet hard zwoegen en zweten ben ik er in geslaagd deze keer met een score van 0.3 vooruit te mogen gaan! Wie dat even na wil calculeren via één of ander gesofisticeerd rekenprogramma, zal zeker en vast tot dezelfde bevindingen komen: dit betekent nu een dik en vet gemiddelde van 2,2/