Stijn StWtS Wuytens

Welkom wolven raster

Welkom Wolven Raster 1.0

Anno 2000 ging het niet goed met de natuur, deze werd versnipperd door bebouwing en aanleg van infrastructuur. We keken naar oplossingen om te verbinden, om afwatering beter te zuiveren, naar monitoring van oppervlakten aan bosgebied. Vandaag gaat het nog steeds niet goed met de natuur want de gevonden oplossing voor de problematiek van het gat in de ozonlaag werd op de finish voorbij gestoken door het versterkte broeikaseffect.

Doemdenkers zakten onderuit van de laatste bank en verlieten het lokaal.

Gelukkig zien we ook wat vooruitgang die ons voor nieuwe uitdagingen plaatst: het groot wild lijkt flink in opmars te zijn. Nog even en de bosbeheerders worden vervangen door een bever, komen de reeën zich spontaan laten aaien en kan je in de frituur ook stoofvlees van ever bestellen.

Maar er is ook die prachtige wolf die vanuit Duitsland via de Veluwe afzakte en nu zelfs in Limburg tot aan de andere zijde van de autostrade in hartje Zonhoven werd aangetroffen.

Het ging van welkom mooie natuurbeelden tot hoe erg het is dat er eentje in het verkeer om kwam.

Ondertussen kleurt dit sprookje ook wel wat donkerder: een geitje of schaapje minder in de kudde werd al eens een mooie pony of renpaard met status. De hongerige pers verjoeg deze keer het vredig natuurbeeld met schrikwekkende nieuwsberichten en de publieke opinie verschoof wat van standpunt. De wolf liet zijn maaltijd achter en bleef met een lege en grommende maag verder dwalen.

Zo kan het niet langer, er moest maar eens een kind in het vizier lopen van dit roofdier. Want zolang er geen probleem is, mag er niet op geschoten worden. Net zoals men een agressieve hond pas laat inslapen nadat deze een ernstig conflict met verwondingen veroorzaakte.

Een vredelievende manier om deze pijn te behandelen, stelt voor om overal een correct gesubsidieerd wolven raster te plaatsen. Nog vele vierkante kilometer voor de boeg vooraleer prooien beschermd zijn waardoor de populatie van het roofdier zal afnemen.

En zal er dan, wanneer dat raster klaar is, ook een meldpunt komen dat na ieder weekend opvangt op welke plaatsen dit verbroken werd door een accidenteel afgeweken auto?

Maar goed, een oplossing is nu tenminste gekend. Al weten we ook dat dit gekoppeld is aan andere problemen. Het grote wild dat we wél graag zien, zal door deze verdere versnippering van de natuur zijn vrije loop niet meer vinden.

En wat is het beoogde doel: de wolf verjagen naar uitgestrekte en beschermde natuurgebieden? Terug naar de Veluwe of meteen door naar andere buurlanden?

Vergeten we nu niet dat dit net zo goed kan betekenen dat deze rover zo verplicht wordt om steeds dichter bij de bebouwing naar voedselresten in vuilbakken te komen zoeken? Dichter bij huizen en kinderen.

En denken we ook eens aan die andere lopende subsidiëring voor elke meter aanplant van inheemse meidoornhaag?

Want over één ding zijn we het wel allemaal eens. Het begon mis te gaan bij de uitvinding van de prikkeldraad. Zo’n brutale verkrachting van het landschap hadden we nooit mogen toelaten.

12.09.2025

Welkom Wolven Raster 2.0

Dat geschreven zijnde, trok ik er op een gietende regendag op uit om een ecohydrologische landschapsinrichting, een beheersproject te MidLimb te bekijken.

Ik had daar immers al eens een zwijntje over het pad zien weglopen. Het leek me spannend bij dit weer om deze dieren misschien onopvallend te kunnen observeren.

En ja, er waren overvloedige sporen. Niet enkel van zwijn, ree en bever. Verwonderlijk zelfs van een wolf!

Als die het maar niet gemunt heeft op de bever, de kers op de taart van dit natuurinrichtingsproject.

Tot mijn enkels in het water door het veen, tot mijn kuiten door de beek en tot mijn middel door de gagel, om dan in een verlaten stuk natuur een telegeleide wildvangkooi te ontdekken.

Deze staat er opgesteld -zo vertelt een boswachter van Bos & Groen van een ander gebied- volgens de richtlijnen van het jachtdecreet om de verstorende overpopulatie van everzwijnen te verminderen.

Maar er is in de directe omgeving geen bebouwing en de gewone reguliere jacht op ever is toch al open op verschillende andere plaatsen. Een beetje een overmoedige ijver, lijkt me.

De voor ever onnodige aanwezigheid van een paal in het midden van de kooi roept nu toch een vraag bij me op. Zou het kunnen dat deze dient om er een levende prooi als lokaas aan vast te maken om zo de aanwezige wolf te strikken die “al aan de andere kant van de autostrade barrière" ter plaatse verstopt zit?

Dit is niet meteen voorzien in de wetgeving, maar goed, de wolf is een nieuwe en onbesproken gast die om snel handelen vraagt nu de subsidies voor natuurbeheer leeglopen vanwege de ietwat absurde maatregel om overal hoge rasters rond veeweides aan te leggen.

Geen bevestigd feit dus, maar er zijn toch een aantal indicaties.

En gesteld dat dit zo zou zijn, dan rest me enkel de bijkomende bezorgdheid wat er met het dier gebeurt na de vangst wanneer men binnen het uur klaar hoort te staan om te reageren?

De wolf doden lijkt me als bioloog en natuurliefhebber geen (wettelijke) optie. Het dier verdoven en voorlopig naar een opvangcentrum verplaatsen lijkt me wel een gepaste buffer-maatregel.

27.10.2025

(StWtS)

PS: Het zou ook kunnen dat de determinatie van de drol het midden houdt tussen vos en wolf.

Lees meer >> | 80 keer bekeken

Hold your seahorses!

Hold your seahorses!!

En op een keer ging het wel héél vlot bloedheet vooruit met die soldeerbout.

Was daar dan ook een “STOP-tune” die wat ingehouden vertelsels moest vertellen?

Over de rode draad bijvoorbeeld die de gerealiseerde verbinding weergeeft van StWtS-shirtdesigns (een zeepaard in zwart op wit) tot beeldende kunsten van een jonge student (een zeepaard in wit op zwart, Felix WtS).

Of mochten die elkaar inspirerende beelden inzichten geven in 3D-ontwikkelingen gecombineerd met het experimenteren van een voor me nieuwsoortige Tiffany-techniek?

Het betrof deze keer een niet-gevectoriseerde opbouw van een metalen kader-skelet, later losweg ingevuld door verschillende ronde glasfragmenten in allerlei kleuren. Met eigen resten van glasscherven, al had het in deze ook gepast geweest met écht zeeglas.

Of kan ik ook wat vertellen over het volgen van de blauwe draad in diezelfde hoofd-stroom-gedachten?

Want gelijktijdig met de opbouw van dit beeldend werk, legt de camera STOP-motion gewijs ook beeld per beeld een filmpje ervan vast.

Dat knipoogt dan leuk naar PP (Pietje Pierewiet) die, nu hij getekend heeft voor het grotere Marlin Music Movies, op eigen locatie naar exotische bestemmingen zoekt.

Was er het hoofd, het hart, de “staart” of de ziel met glazen pasmunt betaald?

Respecteert de mens die aangegeven STOP-tune voldoende door u wat kritische vragen voor te schotelen?

Ik vroeg me bijvoorbeeld af of het verzamelde plastic uit zee al een zero-balance-waarde kreeg als recycleerbare grondstof?

Of was het eerder lokaal aandacht hebben voor het vasthouden van oppervlaktewater dat via natuurlijke verdamping de ontstane droogte moet herstellen in de kringloop van het water?

Of is de kanaalbodem wel diep genoeg uitgegraven nu er dankzij verhoogde bruggen een derde verdieping aan containerlading mogelijk is op de passerende schepen?

Kijk maar mee in de toekomst van deze aardige ontwikkeling.

Want als je dan toch zo’n podium, publiek of stream ter beschikking hebt: “Doe er dan wat mee!”

(19.08.2025)

Lees meer >> | 158 keer bekeken

Eindelijk vakantie! Daar moet een mens toch iets mee doen.

Alweer weeral een half jaartje aan de eene kant en een half jaartje aan de andere kant van de jaarwisseling voorbij. Samen maakt dat een heel jaar en is het dus tijd voor vakantie. Even kijken wat ik daarmee kan doen.

Een wandelingetje maken in het pas aangekochte stadsparkje bijvoorbeeld.

Al mooi voorzien van een houten pad dat knap boven de vijver uit loopt.

Een beetje hoog boven de vijver wel!

Waar is de vijver trouwens naartoe?

Een buurtbewoner, mooimaker, vroeg het zich duidelijk ook af en kon enkel een hoopje afval verzamelen uit die put. Er volgden meerdere hopen en ook de verroeste ijzerdraad was plots als bij toverslag verdwenen.

Maar nog steeds geen regen te zien.

Er moet meer water zijn uiteraard.

Regen, laat het regenen! Doe een dans!

Of ja, mogelijks loopt er ook geen water meer binnen via de gracht en zijn de sluizen onderkomen. Dat zou ook kunnen.

Een paar duidende kaarten van het gebied en een beheerstekstje later, blijkt dat er nog eerst beslist moet worden of er budget is voorzien … om? … een bever te lokken en deze aan te stellen als gebiedsbeheerder misschien?

Ik ben er van overtuigd dat die dit heel flink weet aan te pakken zodat er ook komende winter weer kleine Alpenwatersalamandertjes onder de voordeur door binnen kunnen komen sluipen om me een hartverwarmend bezoekje te brengen.

(31.07.2025)

Lees meer >> | 215 keer bekeken

Geitje nooit genoeg

Geitje nooit genoeg

Hoog in de bergen leeft deze geit.
Het dier loopt door het landschap en ervaart geen grenzen.
Het eet graag bloemen.
Soms lacht het en luistert naar die echo, op zoek naar een antwoord.

High up in the mountaines, there lives this goat.
It walks through the land, experiencing no boundaries.
It likes to eat flowers.
Sometimes it laughs and listens to that echo, in search for someone to answer.

Lees meer >> | 338 keer bekeken

MSM+WMA=MMM

MSM+WMA=MMM

Om aan te geven dat de samenwerking tussen het klankbord Mind Sound Music en de beeldverwerking van Wolkje Melk Animaties vanaf heden niet meer is.

MSM was al langer niet meer als afzonderlijk geluidsdragend label actief en ook WMA bracht onlangs pas na zeer lange tijd een stripalbum “re-la-si” uit.

De afstand tussen beeld en geluid werd met andere woorden te groot in de tijd.

Vandaar dat beide zintuiglijke verwerkingen makkelijker te vangen zijn in één uitvoerende beweging.

Hiervoor is vanaf heden gekozen voor Marlin Music Movies of MMM waarvan een eerste introductie te vinden is op vimeo.com/pietpier.

Het betreft trouwens een zeer vlotte en aangename samenwerkende overstap die al eerder zat aan te komen. Het is dan ook niet uitgesloten dat enkele fragmenten uit het verleden hun weg nog kunnen vinden naar het heden.

Lees meer >> | 662 keer bekeken

De maximale kromming van contactlijnen bij vlakglas

De maximale kromming van contactlijnen bij vlakglas

Een maximale ontwerpvrijheid zoeken die nog bij je materiaalkeuze past? Voor de toepassing van vlakglas in 3d stelt zich de vraag: hoe krom mogen de contaktlijnen tussen raakvlakken zijn?

We willen weten hoe ver de kromming mag afwijken tov de rechte snijlijn tussen de twee uiterste raakpunten van vlakken.

(Deze te bepalen kromming mag aan beide kanten van de snijlijn afwijken. De uitwijking tussen golvende toppen, zal dus twee keer zo groot zijn als de afwijking bij een enkele buiging. Zie figuur A: vergelijking c en 2c.)

Hierbij is in de eerste plaats de dikte van het vlakglas bepalend. Door gekromde snijlijnen tussen de raakvlakken te kiezen, zal er steeds een niveauverschil tussen de raakvlakken ontstaan. Dit niveauverschil wordt beperkt gehouden tot de helft van de dikte van het vlakglas: een factor ½.

In de tweede plaats zal de hoek (𝞪) tussen de raakvlakken bijkomend bepalend zijn. Hoe kleiner het hoekverschil, hoe meer de snijlijnen kunnen afbuigen, hoe loodrechter deze hoek, des te minder zullen deze krommingen hanteerbaar worden en dient er gewerkt te worden met een rechte raaklijn.

In de formule horen we de “sinus van deze hoek” te kennen.

Met deze twee factoren kan de maximale kromming van de snijlijn als volgt worden bepaald.

c = glasdikte / 2 sin (𝝰)     (fig A: mathematische symbolen verklaard)

Ik werkte dit uit aan de hand van een concreet voorbeeld: de latjeslamp (blauw). (fig B: foto lamp in opbouw)

&nbs

Lees meer >> | 904 keer bekeken

Van zwaardvis tot marlijn, een techniekcombi in vlakglas

Van zwaardvis tot marlijn,

een techniekcombi in vlakglas

In een vorige Blog(*) werd verduidelijkt hoe het mogelijk is om een bestaand beeld (van een symmetrische panterkop) te vectoriseren om het dan via een papieren maquette over te brengen tot een ruimtelijke figuur in vlakglas.

Deze ruimtelijke vrijheid in vlakglas met Tiffany heb ik nog een beetje verder afgetast door het toepassen van de combinatie “vectortechniek” samen met de “visschubtechniek” (**). Dit laat bijkomend toe om ook rondingen beter expressief te maken.

Het fantastische aan deze ontwikkeling is dat het bereiken van een vrije ruimtelijke figuur dus weer opnieuw minder begrensd is. Geen gebruik meer van mathematische formules en bijkomend ook iets minder beperking bij het toepassen van rondingen.

Zelf leek het me dan ook heel leuk om eens met een assymetrisch beeld van een zwaardvis (met één rugvin) als kleien voorontwerp te starten om uiteindelijk bij een marlijn (met een rugzeil) in vlakglas uit te komen.

Het was me geen makkelijke autodidactische opleiding, de weg van deze reis aan de werktafel zat vol met verzakkingen en kortere omwegen. Heel wat bijkomende moeilijkheden waren een uitdaging om de verloren geraakte tijd weer in te halen. Een vermoeiende concentratie van weken en maanden, enkel voor dit eene stuk.

Uiteindelijk ben ik wel heel blij dat ik het licht nog zag en plan voorlopig niets moeilijker meer. Misschien is het nu zelfs eerder eens tijd om bij wens van vragen een kopietje te maken van een eerder gemaakt glaswerkje. Ik hield immers steeds de plannetjes bij.

(Stijn StWtS Wuytens)

Met dank aan Karen W voor de opvolging op afstand en in tijd, aan Laura S voor de verscheidenheid aan ontknopingen, aan Rosie W voor de boekhouding en financiële oplossing en aan Felix W voor besprekingen en ook de zetting van de laatste, zijn vierde hand.

Tip: Een maquette vol rondingen, gemaakt met karton van ook 3mm dikte, zou de overzetting naar vlakglas wat eenvoudiger kunnen maken.

Wie het toch mathematisch wil aanpakken: de diepte van de uitgesneden kromming tussen twee raakvalkken d = glasdikte/sin(hoek raakvlakken). Wil je de raakvlakken ook laten kantelen dan kan je de glasdikte verdubbelen in de formule.

(*) "Vrije ruimtelijke beeldvorming in vlakglas", Blog.

(**) "Een eitje", zie publicaties: "20BLOGs>1k".

Lees meer >> | 790 keer bekeken

Vrije ruimtelijke beeldvorming in vlakglas

Vrije ruimtelijke beeldvorming in vlakglas

Al sinds mijn kennismaking met de kunstvorm “glas-in-lood” was het voornamelijk fascinerend om grotere ruimtelijke beelden in vlakglas te bewonderen waardoor ook snel werd gekozen voor de techniek van “Tiffany” die het mogelijk maakt om fijntjes te werken zonder brede voorgeproduceerde loodprofielen.

De eerste stappen naar dergelijke beelden konden ofwel gebeuren via tweezijdige symmetrie waarbij twee dezelfde “grondvlakken” evenwijdig verbonden zijn ofwel maakte ik gebruik van gekende geometrische figuren met hun eigen specifieke formules.

Dat de ruimtelijke vrijheid nu beperkt was, kon wat opgevangen worden door ofwel te experimenteren met de verbindingen van de symmetrische grondvlakken ofwel door nieuwe Tiffany technieken zoals de “rastertechniek” en “visschubtechniek” uit te proberen ofwel door op een mal te werken.

Een kleine duidelijke doorbraak naar vrije ruimtelijke beeldvorming vond ik pas wanneer een aangepaste formule van een schelp op plan werd uitgetekend om er dan via een papieren maquette een kopie in glas van te maken. Goed gelukt, maar wel nog beperkt in ontwikkeling door de noodzaak aan een “geometrische formule” en erg omslachtig door dit eerst te moeten uittekenen op millimeterpapier.

Gelijklopend zou de rastertechniek -maar dan met driehoeken ipv vierhoeken- via het vectoriseren van een bestaande ruimtelijke figuur finaal de juiste oplossing kunnen betekenen.

En ja, eindelijk lukte het me om een bestaand beeld (maar dat zou dus ook zelf op voorhand in klei geboetseerd kunnen zijn) doordacht met krijtlijnen in driehoeken te vectoriseren. Deze driehoeken kunnen dan elk afzonderlijk met een passer afgemeten worden om ze dan over te brengen op papier (en een genummerd kopietje er van op transparante film). Deze bekomen papieren driehoekjes worden ondertussen ook samengesteld tot een maquette. Als dat lukt, kan ook een glazen beeld gesoldeerd worden  door de plastieken kopietjes over te zetten naar vlakglas.

Dat er tijdens deze productie van het eindbeeld lichte aanpassingen nodig zijn, is evident. Maar een terugkoppeling naar de onderdelen van de maquette is dan wel nodig zodat je achteraf het hele ruimtelijke plan van het prototype kan bewaren.

Geen rekenwerk, formules of tekenprogramma werd hier dus gebruikt maar wel een serieus vermogen aan gefocuste technische doorzetting.

Hiervoor ook dank aan mijn kinderen Rosie en Felix voor de interesse, het bespreken, de raad en een handje hulp bij het stabiliseren tijdens het solderen. 

(Stijn Wuytens)

Lees meer >> | 964 keer bekeken

Jo en de banjo

Maar wat vind ik toch hier op zolder? Een stapel verkeerd geklasseerde officiële en strikt geheime documenten! Ik leg ze even in de garage voor als de FBI op bezoek wil komen.

Nu wordt mijn verwondering nog groter, want onder die stapel ligt dé originele banjo van mijn wijlen peter Peter. Het onderkomen dingetje terug herstellen tot een bruikbaar muziekinstrument blijkt niet meer mogelijk. Schroefsgewijs klopt er het een en het ander niet en het slordige metaalwerk is zelfs nog gedeeltelijk origineel zandgegoten.

Lees meer >> | 411 keer bekeken

06#BLOGs>1k (2)

BLOGs die in het verleden gepubliceerd werden.

*Condensvrij tussen dubbel glas, hoe doe je dat?

*De stilte van een gemiddelde topprestatie

*Een ijzersterk gesloten verbindingscircuit

*Paralelle tijdlijnen: een kluwen van beeld en geluid

Lees meer >> | 324 keer bekeken