Stijn StWtS Wuytens

Parallelle tijdlijnen & G1 1 concreet spoor in gedachten

Parallelle tijdlijnen & G1 1 concreet spoor in gedachten

Wat een moeilijke titel om mee te starten.

Hopelijk lukt het me te verduidelijken waar het hier om draait.

Daarvoor moet ik even terugkeren naar mijn eerste blog (nog slechts tijdelijk beschikbaar) waar in een fictief interview een artiest zijn fantasie betreffende tijdreizen aanspekte.

Het vallen of staan van die theorie was gebaseerd op het gelijktijdig bewerken van eenzelfde muziek sample zowel ter plaatse (tijdzone +1) als in Engeland (tijdzone 0).

De kerk hield het midden tussen gammel amateurisme en professionele efficiëntie en luidde dit als de reflectie van een echo als antwoord op de bedenking van dit teleporteren.

Maar voor wie zich tot de essentie van dit piekfijn muggengezift om de eerste plaats verdiepte, wist uiteindelijk dat dit om een toevallig gelijktijdige bewerking van een reeds bestaand muziekfragment van Stan Getz uit 1978 ging.

Dus dat loopen, knippen, plakken en bewerken was een ludieke strijd om als eerste een origineel bestaand stuk na te kunnen spelen. Een klucht an sich, laat ik duidelijk zijn.

Een schaamteloze klucht misschien zelfs, want behalve creatieve originaliteit om deze sample te willen bewerken, was er weinig plaats voor pure muzikale originaliteit.

En van dat grapje is de soep al wel wat dunnetjes getrokken.

Vandaar dat ik deze keer zelf enkele eigen beperkte muzikale kwaliteitjes creatief als opnamestaaltjes doorheen de mallemolen mixte.

Een basisspoor van percussievariaties zijn aangedikt en uitgediept door enkele notenbalken aan verschillende blaasinstrumenten: hoorn, tuba en (pocket)trompet. Een mondharp, steel pan en xylofoontje vrolijken ondertussen verder de brugjes op.

Vanwege het toeval dat ik (1) hier enkel nog met een filmcamera duidelijke geluidsopnames kan maken, ik (2) een montageprogramma ken dat deze beelden mozaïekgewijs op de juiste sporen en effecten kan zetten en ik (3) graag met de start-, repeat- en stopknop speel, resulteerde zich dit tot een nieuwe categorie “audiovisuele beeldbewerkingen”.

Tot zo ver staan er alvast 3 eigen nummertjes.

Een 1ste toffe probeersel “Rest” tracht een schakel te vormen naar zomerse rust, een soort van vertraging van het levensritme.

Een 2de “Sneeuwhitje” is een snelle opname in de winterperiode waarin geluidsherhalingen botsen op de beperkingen vanwege de weersomstandigheden.

Een voorlopig 3de en laatste “Sunny side down” jongleert met de spierballen om alzo te verdwalen tussen het begin en einde van deze trein aan gelijkaardige ritmes.

En op deze wijze is dan finaal een verantwoord antwoord geboden als uitkomst van dit misleidende spel waarin tijd en plaats gehekeld zijn.

Het ontrafelen van deze hele warboel kan tenslotte omdat er uiteindelijk slechts 1 melodie aan verschillende blaasinstrumenten doorheen deze 3 audiovisuele projecten is geweven.

En hoe dan juist dié melodie ontstond, kan je ontdekken in één van de volgende blogs.

Lees meer >> | 50 keer bekeken

Van je 1, 2, 3D: een ijzersterk gesloten verbindingscircuit.

Van je 1, 2, 3D: een ijzersterk gesloten verbindingscircuit

Word ik daar toch best eventjes een beetje tam van al die wilde, aaneengesloten circuscircuits, alle vectorlagen en 3D-ontvouwingen nog aan toe. 

Want het correct sluiten van een lijntjestekening is niet enkel digitaal voor de shirtontwerpen zo important dat ik er ambetant van zou kunnen zijn. Ook voor het maken van soldeerfiguren is dit liefst duidelijk, correct en gelijktijdig verfijnd. 

De doorweven verbanden lijken dan misschien voor een buitenstaander niet meteen duidelijk, maar een sprong van glas-in-lood (-> afgelijnde kleurvlakken solderen) of een shirtfiguur (-> aaneengesloten lijnverbindingen bij het digitaliseren van kleurvlakken) naar een soldeerfiguur (-> ijzeren kleerhangers verknippen om als lijnverbindingen te solderen) verlopen ook niet bepaald van de hak op de tak. 

En de uiteindelijke resultaten mogen er ook weer wezen.  

Zo groeit het groepje in deze categorie kalmpjes aan. Met uiteindelijk het bijkomende nette voordeel dat er weer een oude tijdslaag propertjes verwerkt kon worden. Opnieuw een klacht uit het digitaal antwoordportaal een kopje kleiner gemaakt!  (#1, 2D)

Heb je zelf nog een ijzeren kapstokje te veel in je kleerkast hangen en wil je graag eens proberen hoe je dit tot een figuur kan verwerken? Neem dan eens een kijkje op mijn tiktokkanaal. Je kan er een aantal uitgewerkte voorbeelden terugvinden. 

 Stijn Wuytens (@stijnstwtswuytens) | TikTok 

Veel plezier!  

Lees meer >> | 140 keer bekeken

Gedjingeled, telefonisch vanwege een voornaam kunstenmuseum te Parijs

Gedjingeled, telefonisch vanwege een voornaam kunstmuseum te Parijs

2x 1/2 'd0d3c4h3dr34m0n', een halve bol = 1 'd0d3c4h3dr34m0n', een bol

Het was een gewone ochtend aan het ontbijt, de ovenbroodjes nog warm.

De radio stond op en we hadden een gezellige conversatie over een autorit in de file.

Op het moment dat ik vertelde: “En toen reed ik eindelijk terug door want het licht stond op …”, riep ook mijn dochter net als mij dezelfde kleur van een kikker: “...GROEN!”.

Niets opmerkelijks, maar we hebben dan wel de gewoonte om elkaar zo snel als het kan te ‘djingelen’. Dit laatste betekent dat je elkaar vlug in de arm moet knijpen. Na een aantal toertjes achter elkaar rond de tafel te hebben gelopen, ben ik het dan uiteraard die in de arm werd geknepen. Meestal eindigt dat zo, ik heb namelijk zelf niet zo zeer de drang om mijn eigen dochter in de arm te knijpen.

Nu goed, het doel van dit spel is dat degene die ‘gedjingeld’ is, een tijdlang hoort te zwijgen. Het ontbijt verliep dan ook zeer aangenaam en rustig voor de rest. Tot de telefoon over ging en mijn zoon opneemt. Hij zegt me dat er iemand van een voornaam Frans kunstenmuseum te Parijs me wil spreken. Nu is mijn Frans helemaal niet zo straf en bovendien was ik dus ‘gedjingeld’ en kon ik enkel maar antwoorden met ‘mmm’, ‘mmm’ en ‘mmm’. Alsof ik thuis door mijn kinderen werd gegijzeld, vastgebonden op een stoel met een prop in de mond.

Ik weet niet precies wat men nu daar dan wel van me wou, maar ik verstond eigenlijk enkel hoe deze persoon aan de andere kant dan maar aflegde met de woorden: “Je suis mal connecté.” Klik, dat was het dan. Mijn tijd om te zwijgen zat er toen ook net op.

Oh, ja, hier werd ook twee maal een nieuwsoortige halve d0d3c4h3dr34m0n vervaardigd en in elkaar gematchet tot een hele bol. Hoe dit gebeurde kan je ook op mijn #tiktok-account volgen. Stijn Wuytens (@stijnstwtswuytens) | TikTok

Veel plezier er mee.

Groetjes, Stijn

* prolink aardrijkskunde: de klimaatgordels (aardas 23°) en de aardmagnetische polen

** prolink bio: de celdeling

*** prolink Frans: mmm-mmm

**** prolink fysica: het kleurenspectrum en de energie-reflectie

***** prolink wiskunde: ruimtemeetkunde

Lees meer >> | 280 keer bekeken

Tekentjestekeningen

Tekentjestekeningen

Tekentjestekening 'L0VE'

A: “Waar gaat deze BLOG over?”

B: “Dat is niet zo belangrijk, ik regel de planning van de programmatie van die afspraak wel even in je agenda. Dan moet je je daar verder niets van aantrekken. Gewoon op tijd daar zijn volstaat.”

A: “Ohhh en ahhh, zo.”

Wat is dat eigenlijk, “op tijd daar zijn”?

Is dat bijvoorbeeld begin juni een ijslaagje op 1,5 m hoogte op de planten in je tuin vinden? Of moesten we even later bij 40°C in diezelfde zomer in eigen land naar zonnigere oorden in het zuiden trekken? Of was dat de Noordzee weten te bevriezen ten tijde van het broeikaseffect?

Dát was me nu niet helemaal duidelijk.

Maar gelukkig helpt het klokvast multimediaal computernetwerk ons hier ontegensprekelijk mee. Dat geheugen van die cloud-business is namelijk zó sterk dat het in staat is om filmische effecten of zelfs handgeschilderde werken visueel nóg levensechter tot uiting te laten komen dan in de werkelijkheid. Dit kan als je de juiste tekencombinaties in de correcte code-volgorde kan teksten. On-voor-stel-baar en fantastisch dat men dat uit een geheugenmachientje kan persen. ‘Gewoon’ door dus maar net op die juiste knopjes te drukken.

Want alles is programmeerbaar, zo lijkt het wel. Al dan niet machinaal of semi-machinaal. Een duidelijk sleutel-slot principe waar ik met deze reeks van ‘tekentjestekeningen’ even bij stil wil staan. Want mens, geheugen en machines: elke actie leidt tot een reactie en samen is dat een interactie. In het pre-industriële computertijdperk wist men ook al dat hier een gevaar in schuilde. Men vatte het toen eenvoudig samen in een spreuk: “Maak geen slapende honden wakker.” Tegenwoordig respecteert men het verstandelijk verwerkingsproces van het leven tijdens de slaap veel minder. Want "dromen zijn bedrog.”

(StWtS)

[Bij verzending van deze post stonden er geen typfouten in, gelieve dat ook zo te bewaren.]

Lees meer >> | 243 keer bekeken

Sjabloongraffiti als antwoord op tweedimensioneel vectoriseren

Sjabloongraffiti als antwoord op tweedimensioneel vectoriseren

Victor Vector de Velociraptor gaf eerder al eens een antwoord op een digitaal probleem rond de padstelling betreffende de betekenis van de term vectoriseren. (Zie BLOGS)

Vorige keer concentreerde de interpretatie zich op één dimensie om figuren te tekenen in afzonderlijke rechte lijnen.

Deze keer richt het probleem zich ook op een tweede dimensie door de verschillende kleuren in een figuur als afzonderlijke lagen op te vragen.

Juist ja, daarvoor heb je conversieprogramma’s denk je dan misschien als makkelijkste oplossing. Maar een origineel antwoord zit natuurlijk niet in een makkelijk hoekje verstopt.

Vandaar dat ik met een stapel kartonnen bladen en een nagelschaartje aan de slag ging om een aantal geselecteerde shirtontwerpen uit te werken tot verschillende sjablonen. Steeds één sjabloon per kleur dus.

Op deze wijze zijn de prenten met een eenvoudige spray makkelijk over te brengen op een doek of ander desgewenst medium.

Wanneer je zelf een uitvoering van één van de voorgestelde werken in de galerij, categorie sjabloongraffiti, op een leuke spot wilt laten schitteren, kan je contact met me opnemen.

In afwachting hiervan kijk ik alvast uit naar de vorming van de probleemstelling rond de grafische interpretatie van de term vectoriseren in een derde dimensie.

Groeten,

Stijn

de link naar de shirtsite is: stwts.myspreadshop.be 

Lees meer >> | 302 keer bekeken

Het ontwerpproces van een schelp

Het ontwerpproces van een schelp

Al in de Romeinse oudheid trachtte Leonardo van Pisa, ook wel beter bekend als Fibronacci, uit te zoeken hoe een schelp zich in de natuur zo mooi weet op te winden. Hij bedacht een getallenreeks (0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, ...) om de straaltoename van de schelpewinding uit te drukken. En ook hier, typisch voor vele natuurlijke verhoudingen: de gulden snede is er in terug te vinden.

Deze winding, beschreven in zijn beroemde wiskundige tekening van een schelp, neemt echter steeds per kwart cirkel toe waardoor deze snel groot wordt. Om dit probleem op te lossen en de schelp dus meer windingen te laten maken alvorens deze sterk uitzet, bedacht ik een straaltoename per halve cirkel en liet de "0" vallen in de getallenreeks.

Even uitzoeken hoe ik me dit in een bovenaanzicht en een zijaanzicht kon voorstellen via een ontwerp op mm-pap was voldoende om erna de zijvlakjes afzonderlijk te construeren. Een maquette in papier hieruit ontstaan, toont me dat de realisatie in parlemoer wit vlakglas mogelijk kan zijn.

Steeds de juiste hoeken zoeken zodat alle contactpunten netjes raken is een huzarenstukje.

Winding per winding, trapvlak per trapvlak. Het plan van de papieren maquette komt na enkele draaien niet meer geheel overeen met het glaswerk. Dit voornamelijk vanwege een andere materiaalkeuze; glas versus papier, toegepast in een spiraal. Het plan wordt wat bijgesteld.

Uitendelijk komt het geheel rond door het einde handmatig verder te zetten en het doel voor ogen te houden: een schelp.

Opnieuw een ruimtemeetkundige grens verlegd. :-)

StWtS

Lees meer >> | 764 keer bekeken

Hopper, de mooiste sprong

Hopper, de mooiste sprong

Daar lag ze dan. Onder het stof naast de printer. Nog druk bezig zich mooi te maken. Maar het einde van de zomer werd haar te veel. De grootste sprong had ze ondertussen achter zich: de eitjes gelegd om over de winter heen in het voorjaar terug een start te geven aan nieuw leven, haar nakomelingetjes.

Een mooie aanlokkelijke pose, dat was me niet ontgaan. Een intrigerend beeld, vragend om een vereeuwiging op papier of doek.

Fascinerende diertjes overigens. Wist je dat wetenschappers zelfs de temperatuur kunnen afleiden door een ingewikkelde formule toe te passen op de tsjirpfrequentie van haar familieleden, de krekels?

Of dat er bij andere ongewervelde springdiertjes eiwitstructuren in de vorm van tandwielen in het scharnier van de achterpoten zitten? Hierdoor lanceren beiden hun sprong gelijktijdig waardoor het diertje steeds mooi rechtdoor springt. Een knap staaltje biomechaniek.

En die sabel, neen, dat is geen wapen. Maar dus een legboor die enkel de vrouwtjes dragen om de eitjes in de bodem te injecteren.

Zo zie je maar.

De slordig gehouden drielagige achtergrond staat voor de avondzon (vuurrood), de heldere zomerlucht (zachtblauw) en de droge grashalmen (korengeel).

De vergroting komt van 5x7 cm² naar 50x70 cm². Dat is dus 100 keer vergroot. Opdat u het goed zou zien.

(StWtS)

Lees meer >> | 821 keer bekeken

Victor Vector groet u

Victor Vector groet u

Figuur: Victor Vector de Velociraptor

Vectortekenen, een trend die al enige tijd gangbaar is en regelmatig terug opduikt, is op zich niet zo moeilijk.

Het idee er achter is om een ruimtelijke figuur op te delen in driehoeken. Een driehoek kan je namelijk ontleden in een vector of een pijl en zijn X en Y coördinaten, vandaar vectortekenen.

Dit indelen kan op verschillende manieren. Een bekende manier is om je figuur geheel te rasteren alsof het heel nauw in één stuk is ingepakt met kippengaas. Deze roostervlakjes kan je dan eventueel verdelen in driehoeken.

Een andere mogelijkheid die ik zelf toepas, is om je gewenste figuur in te delen in eenvoudige lijnen en rondingen. Een schets maken dus. Nu let je vooral op waar schaduwvlakken komen en eventueel volg je ook lijnen tussen kleurschakeringen.

Deel de ontstaande vlakken hierna tot driehoeken waarbij een bewegingsrichting van de figuur wordt versterkt. Ook de bogen worden ontleed tot enkele rechte lijnen en een cirkelvorm herleid je tot een veelhoek waarvan de hoekpunten verbonden worden met een gekozen middelpunt. Nu kan je de gevonden punten met elkaar verbinden. Al snel ontstaat zo een vectorfguur. Hoe meer driehoeken je gebruikt, hoe gedetailleerder, maar ook minder overzichtelijk je figuur wordt. Een beetje uitbalanseren dus.

Het inkleuren van schaduwvlakken geeft het geheel een duidelijk ruimtelijk beeld.

Gegroet,

StWtS

Lees meer >> | 810 keer bekeken

Een eitje

Een eitje

Ruimtelijke figuren ontwerpen voor een toepassing in vlakglas ontwikkelde zich in het verleden vanuit een tweezijdige symmetrie (met twee identieke grondvlakken, verbonden met rechthoekige tussenstukken). Hierna kon deze eenvoudige symmetrische en gespiegelde verbinding zich verdiepen tot wat meer variatie waarbij complexer werk mogelijk werd. Een verruiming van de horizon met meer creatieve ontwerpmogelijkheden. Afstappen van dit basisplan was een verademing.

Vele figuren, zoals de verschillende voertuigen als bijzetlamp, konden hierdoor ontstaan.

In het enthousiasme dat ik hieruit putte, rees de vraag om weer wat nieuws te bedenken. Een bijzetlampje in de vorm van een vis bijvoorbeeld… Maar met al dat hoekenwerk wordt het toch soms ook minder modieus om het ook effectief te willen verwezelijken. Rondingen, hoe kan je ze in vlakglas realiseren? Duidelijk een beperking.

Een bol gaan raster is een oplossing. Of een geometrische formule toepassen is een andere manier. Maar het blijft hoekenwerk.

Tijd om me de visschubtechniek eigen te maken in tiffany. Vertrekken dus van het rastermotief van een vorige bolle lamp (zie een vorige BLOG). Van elke laag een afzonderlijk vlakje uittekenen als een symmetrische visschub en ook de tussenliggende gaten opvullen via een spiegeling van de gekende helft. Voila. Daarna nauwgezet uitwerken en rustig laag per laag realiseren. Uiteraard is je oog dan geconcentreerd op de minimaal te houden absolute fout in dit artisanale teken-, knip-, snij-, breek-, slijp-, tape- en soldeerproces.

Oef, een eitje.

Lees meer >> | 934 keer bekeken