Stijn StWtS Wuytens

Parallelle tijdlijnen: een kluwen van beeld en geluid

Parallelle tijdlijnen: een kluwen van beeld en geluid

Wat een moeilijke titel om mee te starten.

Hopelijk lukt het me te verduidelijken waar het hier om draait.

Daarvoor moet ik even terugkeren naar mijn eerste blog (niet meer beschikbaar) waar in een fictief interview een artiest zijn fantasie betreffende tijdreizen aanspekte.

Het vallen of staan van die theorie was gebaseerd op het gelijktijdig bewerken van eenzelfde muziek sample zowel ter plaatse (tijdzone +1) als in Engeland (tijdzone 0).

De kerk hield het midden tussen gammel amateurisme en professionele efficiëntie en luidde dit met de reflectie van een echo als antwoord op de bedenking van dit teleporteren.

Maar voor wie zich tot de essentie van dit piekfijn muggengezift om de eerste plaats verdiepte, wist uiteindelijk dat dit om een toevallig gelijktijdige bewerking van een reeds bestaand muziekfragment van Stan Getz uit 1978 ging.

Dus dat loopen, knippen, plakken en bewerken was een ludieke strijd om als eerste een origineel bestaand stuk na te kunnen spelen. Een klucht an sich, laat ik duidelijk zijn.

Een schaamteloze klucht misschien zelfs, want behalve creatieve originaliteit om deze sample te willen bewerken, was er weinig plaats voor pure muzikale originaliteit.

En van dat grapje is de soep al wel wat dunnetjes getrokken.

Vandaar dat ik deze keer zelf enkele eigen beperkte muzikale kwaliteitjes creatief als opnamestaaltjes doorheen de mallemolen mixte.

Een basisspoor van percussievariaties zijn aangedikt en uitgediept door enkele notenbalken aan verschillende blaasinstrumenten: hoorn, (bas)tuba, trombone en (pocket)trompet. Een mondharp, kalimba, steel pan en xylofoontje vrolijken ondertussen verder de brugjes op.

Vanwege het toeval dat ik (1) hier enkel nog met een filmcamera duidelijke geluidsopnames kan maken, ik (2) een montageprogramma ken dat deze beelden mozaïekgewijs op de juiste sporen en effecten kan zetten en ik (3) graag met de start-, repeat- en stopknop speel, resulteerde zich dit tot een nieuwe categorie “audiovisuele beeldbewerkingen”.

Tot zo ver staan er alvast 3 eigen nummertjes.

Een 1ste toffe probeersel “Rest” tracht een schakel te vormen naar zomerse rust, een soort van vertraging van het levensritme.

Een 2de “Sneeuwhitje” is een snelle opname in de winterperiode waarin geluidsherhalingen botsen op de beperkingen vanwege de weersomstandigheden.

Een voorlopig 3de en laatste “Sunny side down” jongleert met de spierballen om alzo te verdwalen tussen het begin en einde van deze trein aan gelijkaardige ritmes.

En op deze wijze is dan finaal een verantwoord antwoord geboden als uitkomst van dit misleidende spel waarin tijd en plaats gehekeld zijn.

Het ontrafelen van deze hele warboel kan tenslotte omdat er uiteindelijk slechts 1 melodie aan verschillende blaasinstrumenten doorheen deze 3 audiovisuele projecten is geweven.

De link: Vimeo.com/pietpier laat ook de verdere ontwwikkeling zien tot een eerste, tweede en derde EP-tje. Gebundeld als "in een klein TV stationnetje"

Lees meer >> | 670 keer bekeken

Een ijzersterk gesloten verbindingscircuit.

Een ijzersterk gesloten verbindingscircuit

Word ik daar toch best eventjes een beetje tam van al die wilde, aaneengesloten circuscircuits, alle vectorlagen en 3D-ontvouwingen nog aan toe. 

Want het correct sluiten van een lijntjestekening is niet enkel digitaal voor de shirtontwerpen zo important dat ik er ambetant van zou kunnen zijn. Ook voor het maken van soldeerfiguren is dit liefst duidelijk, correct en gelijktijdig verfijnd. 

De doorweven verbanden lijken dan misschien voor een buitenstaander niet meteen duidelijk, maar een sprong van glas-in-lood (-> afgelijnde kleurvlakken solderen) of een shirtfiguur (-> aaneengesloten lijnverbindingen bij het digitaliseren van kleurvlakken) naar een soldeerfiguur (-> ijzeren kleerhangers verknippen om als lijnverbindingen te solderen) verlopen ook niet bepaald van de hak op de tak. 

En de uiteindelijke resultaten mogen er ook weer wezen.  

Zo groeit het groepje in deze categorie kalmpjes aan. Met uiteindelijk het bijkomende nette voordeel dat er weer een oude tijdlaag propertjes verwerkt kon worden. Opnieuw een klacht uit het digitaal antwoordportaal een kopje kleiner gemaakt!  (#1, 2D)

Heb je zelf nog een ijzeren kapstokje te veel in je kleerkast hangen en wil je graag eens proberen hoe je dit tot een figuur kan verwerken? Ga je gang, je weet nu hoe het kan.

Veel plezier!  

Lees meer >> | 847 keer bekeken

Gedjingeled, telefonisch vanwege een voornaam kunstenmuseum te Parijs

Gedjingeled, telefonisch vanwege een voornaam kunstenmuseum te Parijs

2x 1/2 'd0d3c4h3dr34m0n', een halve bol = 1 'd0d3c4h3dr34m0n', een bol

Het was een gewone ochtend aan het ontbijt, de ovenbroodjes nog warm.

De radio stond op en we hadden een gezellige conversatie over een autorit in de file.

Op het moment dat ik vertelde: “En toen reed ik eindelijk terug door want het licht stond op …”, riep ook mijn dochter net als mij dezelfde kleur van een kikker: “...GROEN!”.

Niets opmerkelijks, maar we hebben dan wel de gewoonte om elkaar zo snel als het kan te ‘djingelen’. Dit laatste betekent dat je elkaar vlug in de arm moet knijpen. Na een aantal toertjes achter elkaar rond de tafel te hebben gelopen, ben ik het dan uiteraard die in de arm werd geknepen. Meestal eindigt dat zo, ik heb namelijk zelf niet zo zeer de drang om mijn eigen dochter in de arm te knijpen.

Nu goed, het doel van dit spel is dat degene die ‘gedjingeld’ is, een tijdlang hoort te zwijgen. Het ontbijt verliep dan ook zeer aangenaam en rustig voor de rest. Tot de telefoon over ging en mijn zoon opneemt. Hij zegt me dat er iemand van een voornaam Frans kunstenmuseum te Parijs me wil spreken. Nu is mijn Frans helemaal niet zo straf en bovendien was ik dus ‘gedjingeld’ en kon ik enkel maar antwoorden met ‘mmm’, ‘mmm’ en ‘mmm’. Alsof ik thuis door mijn kinderen werd gegijzeld, vastgebonden op een stoel met een prop in de mond.

Ik weet niet precies wat men nu daar dan wel van me wou, maar ik verstond eigenlijk enkel hoe deze persoon aan de andere kant dan maar aflegde met de woorden: “Je suis mal connecté.” Klik, dat was het dan. Mijn tijd om te zwijgen zat er toen ook net op.

Oh, ja, hier werd ook twee maal een nieuwsoortige halve d0d3c4h3dr34m0n vervaardigd en in elkaar gematchet tot een hele bol. Hoe dit gebeurde kon je ook op mijn #tiktok-account volgen.

Veel plezier er mee.

Groetjes, Stijn

* prolink aardrijkskunde: de klimaatgordels (aardas 23°) en de aardmagnetische polen

** prolink bio: de celdeling

*** prolink Frans: mmm-mmm

**** prolink fysica: het kleurenspectrum en de energie-reflectie

***** prolink wiskunde: ruimtemeetkunde

Lees meer >> | 962 keer bekeken

Tekentjestekeningen

Tekentjestekeningen

Tekentjestekening 'L0VE'

A: “Waar gaat deze BLOG over?”

B: “Dat is niet zo belangrijk, ik regel de planning van de programmatie van die afspraak wel even in je agenda. Dan moet je je daar verder niets van aantrekken. Gewoon op tijd daar zijn volstaat.”

A: “Ohhh en ahhh, zo.”

Wat is dat eigenlijk, “op tijd daar zijn”?

Is dat bijvoorbeeld begin juni een ijslaagje op 1,5 m hoogte op de planten in je tuin vinden? Of moesten we even later bij 40°C in diezelfde zomer in eigen land naar zonnigere oorden in het zuiden trekken? Of was dat de Noordzee weten te bevriezen ten tijde van het broeikaseffect?

Dát was me nu niet helemaal duidelijk.

Maar gelukkig helpt het klokvast multimediaal computernetwerk ons hier ontegensprekelijk mee. Dat geheugen van die cloud-business is namelijk zó sterk dat het in staat is om filmische effecten of zelfs handgeschilderde werken visueel nóg levensechter tot uiting te laten komen dan in de werkelijkheid. Dit kan als je de juiste tekencombinaties in de correcte code-volgorde kan teksten. On-voor-stel-baar en fantastisch dat men dat uit een geheugenmachientje kan persen. ‘Gewoon’ door dus maar net op die juiste knopjes te drukken.

Want alles is programmeerbaar, zo lijkt het wel. Al dan niet machinaal of semi-machinaal. Een duidelijk sleutel-slot principe waar ik met deze reeks van ‘tekentjestekeningen’ even bij stil wil staan. Want mens, geheugen en machines: elke actie leidt tot een reactie en samen is dat een interactie. In het pre-industriële computertijdperk wist men ook al dat hier een gevaar in schuilde. Men vatte het toen eenvoudig samen in een spreuk: “Maak geen slapende honden wakker.” Tegenwoordig respecteert men het verstandelijk verwerkingsproces van het leven tijdens de slaap veel minder. Want "dromen zijn bedrog.”

(StWtS)

[Bij verzending van deze post stonden er geen typfouten in, gelieve dat ook zo te bewaren.]

Lees meer >> | 888 keer bekeken