Van zwaardvis tot marlijn,

een techniekcombi in vlakglas

 

In een vorige #blog werd verduidelijkt hoe het mogelijk is om een bestaand beeld (van een symmetrische panterkop) te vectoriseren om het dan via een papieren maquette over te brengen tot een ruimtelijke figuur in vlakglas.

Deze ruimtelijke vrijheid in vlakglas met Tiffany heb ik nog een beetje verder afgetast door het toepassen van de combinatie “vectortechniek” samen met de “visschubtechniek” (zie geklasseerde #blog “een eitje”). Dit laat bijkomend toe om ook rondingen beter expressief te maken.

 

Het fantastische aan deze ontwikkeling is dat het bereiken van een vrije ruimtelijke figuur dus weer opnieuw minder begrensd is. Geen gebruik meer van mathematische formules en bijkomend ook iets minder beperking bij het toepassen van rondingen.

 

Zelf leek het me dan ook heel leuk om eens met een assymetrisch beeld van een zwaardvis (met één rugvin) als kleien voorontwerp te starten om uiteindelijk bij een marlijn (met een rugzeil) in vlakglas uit te komen.

 

Het was me geen makkelijke autodidactische opleiding, de weg van deze reis aan de werktafel zat vol met verzakkingen en kortere omwegen. Heel wat bijkomende moeilijkheden waren een uitdaging om de verloren geraakte tijd weer in te halen. Een vermoeiende concentratie van weken en maanden, enkel voor dit eene stuk.

 

Uiteindelijk ben ik wel heel blij dat ik het licht nog zag en plan voorlopig niets moeilijker meer. Misschien is het nu zelfs eerder eens tijd om bij wens van vragen een kopietje te maken van een eerder gemaakt glaswerkje. Ik hield immers steeds de plannetjes bij.

 

(Stijn StWtS Wuytens)

Met dank aan Karen W voor de opvolging op afstand en in tijd, aan Laura S voor de verscheidenheid aan ontknopingen, aan Rosie W voor de boekhouding en financiële oplossing en aan Felix W voor besprekingen en ook de zetting van de laatste, zijn vierde hand.

*Tip: Een maquette vol rondingen, gemaakt met karton van ook 3mm dikte, zou de overzetting naar vlakglas wat eenvoudiger kunnen maken.