Heb je een secondje?
Heb je een secondje?
Er zou geen universeel tijdsgevoel bestaan, althans volgens de stelling van Einstein (1905). En verderop werd de relativiteitstheorie gelanceerd. Tijd kan vliegen, kruipen, gewoon voorbij gaan of je kan deze dimensie ook uit het oog verliezen.
Soms ben je de juiste persoon op de juiste plaats op het juiste moment. Onverwacht en onberekenbaar. Dan toch een kwestie van aanvoelen.
Tijd is bovendien een rekbaar begrip en er bestaan zeeën van, maar wanneer we sterven zou de film van ons jarenlange leven in een flits voorbij komen.
Tijd dus om een geijkt model te vervaardigen. Maar laat ik het speels houden, uiteraard met vele kleuren en glastypes. De ronde vorm van de klok komt op alle mogelijke manieren terug in de ontwerpen. Sterker nog, eigenlijk werden bijna alle snijlijnen vervaardigd uit cirkelbogen. Experimenteel, doordacht verbeterd, in de vorm van een zon of bloem, een kruisteken als in een wapenschild of een prettige vis die uit het water lijkt te springen.
Eigenlijk moet je zelfs een geoefend oog hebben om met de gebruikte aanduidingen steeds het precieze uur af te kunnen lezen. Opnieuw een stukje aanvoelen dus.
Of zoals mijn dochter van vijf enthousiast op bracht: “ Wow papa, nu heb je weer een klok gemaakt die niemand kan lezen, … behalve wij.”
Stijn Wuytens